Ունեինք իրավիճակ՝ բանակցային ամեն հաջորդ փաստաթուղթ դառնում էր ավելի լավը Ադրբեջանի համար. Ռուբինյան
Ես զարմանում եմ մեր ընդդիմադիր գործընկերների երևակայությամբ՝ ամեն նոր բերված փաստին ինչ-որ անիմաստ փաստարկ մտածել: Այն, որ բանակցային գործընթացը փակուղում էր, ապացուցելու համար կարիք չկար բանակցային փաստաթղթերը հրապարակելու: Այս մասին խորհրդարանում լրագրողների հետ զրույցում անդրադառնալով ԼՂ հակամարտության կարգավորման բանակցային գործընթացին՝ հայտարարել է Ազգային ժողովի փոխնախագահ Ռուբեն Ռուբինյանը:
Նա հիշեցրել է՝ Սերժ Սարգսյանն էր 2018 թվականի ապրիլի 17-ին այս դահլիճում վարչապետ ընտրվելուց պատասխանելով Հանրապետական խմբակցության պատգամավորի հարցին, ասել, որ բանակցային գործընթացը կանգնած է և հույս չի ներշնչում:
Ինչ վերաբերում է նրան, թե ինչու տեղի ունեցավ 44-օրյա պատերազմը, Ռուբինյանը նկատել է՝ այն տեղի ունեցավ երկու պատճառով:
«Պատճառ համար մեկ՝ 1998 թվականի դրությամբ Հայաստանի և Ադրբեջանի ռազմական բյուջեների հարաբերակցությունը 1-ը 1.1-ի էր, այսինքն՝ գրեթե ամբողջությամբ հավասար, 2008-ին, երբ Ռոբերտ Քոչարյանն ավարտում էր իր նախագահության շրջանը, արդեն հարաբերակցությունը 1-ը 5.3-ի էր, այսինքն՝ Ադրբեջանի ռազմական բյուջեն Հայաստանի ռազմական բյուջեն գերազանցում էր 5 անգամ: Սերժ Սարգսյանի օրոք մի շրջան է՛լ ավելի է բարձրացել հարաբերակցությունը, և մենք ժառանգել ենք ռազմական բյուջեների շատ բարձր տարբերություն, որը մեր օրոք քչացել է»,- հիշեցրել է Ռուբինյանը:
Նրա խոսքով՝ այդ ընթացքում աճել է Ռոբերտ Քոչարյանի ընտանեկան բյուջեի թիվը, Սերժ Սարգսյանի փեսայի բյուջեն է մեծ տեմպերով աճել:
Մի կողմից, ըստ Ռուբինյանի, ունեինք ռազմական բյուջեների տարբերություն՝ հօգուտ Ադրբեջանի, մյուս կողմից՝ Սերժ Սարգսյանի, Ռոբերտ Քոչարյանի ընտանեկան բյուջեների աճ, մի կողմից՝ բանակցային փաստաթղթերի շարունակական վատթարացում հայկական կողմի համար, և մյուս կողմից ունենք իրավիճակ, որ Ադրբեջանն այդ վատթարացող փաստաթղթերին չի ասում՝ այո, որովհետև ամեն հաջորդ փաստաթուղթ դառնում էր ավելի լավը Ադրբեջանի համար:
ԱԺ փոխնախագահը հիշեցրել է՝ վերջին փաստաթուղթը, որին կողմերից որևէ մեկը ասել է այո, եղել է 2011 թվականի Կազանյան փաստաթուղթը, որին Հայաստանը՝ ի դեմս Սերժ Սարգսյանի, ասել է այո, Ադրբեջանը՝ ի դեմս Իլհամ Ալիևի, ասել է՝ ոչ:
«Դրանից հետո չի եղել որևէ փաստաթուղթ, որին Ադրբեջանն ասի՝ այո, Հայաստանը՝ ոչ»,- ընդգծել է Ռուբեն Ռուբինյանը:
