Վերջերս կայացած մամուլի ասուլիսում ԱՄՆ պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը ուս ուսի կողքի կանգնեց ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարի հետ՝ բացահայտելու հավակնոտ տեսլականը:

«Դաշինքն ընդունում է, որ աշխարհի մի մասում անվտանգության մարտահրավերները ազդում են մյուսի վրա և հակառակը», - ասել է Բլինքենը:

Միևնույն ժամանակ, նա վերափոխեց Ճապոնիայի վարչապետ Ֆումիո Կիսիդայի խոսքերը. «Այն, ինչ այսօր տեղի է ունենում Ուկրաինայում, վաղը կարող է տեղի ունենալ Արևելյան Ասիայում»:

Ենթատեքստն անորոշ էր. Միացյալ Նահանգները ակնկալում էր, որ Եվրոպան կմիանա Չինաստանի վերելքին հակազդելու իր արշավին, ճիշտ այնպես, ինչպես դաշնակիցները համախմբվեցին ընդդեմ Ռուսաստանի ներխուժման Ուկրաինա, հաղորդում է Los Angeles Times-ը:

Այնուամենայնիվ, որքան էլ հուզիչ հնչեն անդրատլանտյան համերաշխության հայտարարությունները, դրանք մթագնում են ավելի բարդ պատկերը: Ներկայում Եվրոպան չունի ոչ ռազմական միջոցներ, ոչ էլ քաղաքական ախորժակ՝ զգալի օգնություն ցուցաբերելու ԱՄՆ-ին՝ Ասիայում Չինաստանը հավասարակշռելու հարցում, ընդգծում է հոդվածի հեղինակ Մարկ Հանան։

«Եվրոպայի խոշորագույն զինվորականները սկսեցին ծովային պարեկություն իրականացնել Հնդկ-Խաղաղօվկիանոսյան տարածաշրջանում, սակայն տասնամյակների թերներդրումը թույլ տվեց, որ եվրոպական զինվորականները չափազանց փոքր լինեն և չունեն տեխնիկա հեռուն գնացող էքսպեդիցիոն առաքելություններ իրականացնելու համար: Գերմանիան՝ մայրցամաքի տնտեսական հզորությունը, թույլ տվեց, որ իր տանկերի կեսը խարխլվի: Մեծ Բրիտանիան, որը ժամանակին համաշխարհային տերություն էր, կարող է սպառվել զինամթերքի երկու ամսվա ընթացքում ինտենսիվ մարտերի ընթացքում: Ֆրանսիական բանակը սառը պատերազմի տարիներին 15 դիվիզիաից կրճատվել է այսօր ընդամենը երկուսի, գրում է թերթը։

Մի քանի ֆրեգատներ պարեկային ուղարկելը մի բան է, ասաց Հաննան, բայց զգալի ներկայություն պահպանելը չինական ագրեսիան զսպելու համար մեկ այլ բան է:

«Խաղաղ օվկիանոսում ուժերը պահպանելու համար անհրաժեշտ ռազմավարական վերելքը, նյութատեխնիկական ապահովումը և բազաները ապշեցուցիչ ծախսեր կունենան: ՆԱՏՕ-ի Եվրոպայի մեծ մասը դժվարությամբ կպաշտպանի իրեն ռուսական վճռական հարձակումից, էլ չասած Ասիայում հզորության կանխատեսումից...

Համաձայն Հյուսիսատլանտյան պայմանագրի կազմակերպության չորս ամենահարուստ երկրների՝ ԱՄՆ-ի, Մեծ Բրիտանիայի, Գերմանիայի և Ֆրանսիայի Գլոբալ հարաբերությունների ինստիտուտի վերջին հարցումների՝ եվրոպացիները շատ ավելի քիչ հավանական է, որ Չինաստանը դիտեն որպես սպառնալիք, քան ամերիկացիները, ունեն խիստ բացասական տեսակետներ: կամ կարծում են, որ Արևմուտքը պետք է պատրաստվի նոր սառը պատերազմի»,- գրում է հոդվածի հեղինակը։

Նրա կարծիքով, այս տրամադրությունները սահմանափակում են առաջնորդների կարողությունը Չինաստանի հարցում դեպի Վաշինգտոն թեքվելու, չնայած գագաթնաժողովում նրանց բուռն հռետորաբանությանը:

«Միջազգային գագաթնաժողովներում ժողովրդավարության քարոզչությունն ավարտելուց հետո այս քաղաքական առաջնորդները վերադառնում են իրենց ժողովրդավարական երկրներ, որտեղ նրանց քաղաքականությունը որոշվելու և սահմանափակվելու է ընտրողների նախասիրություններով:

Եթե ​​Վաշինգտոնը ստիպի եվրոպական մայրաքաղաքներին միանալ Չինաստանի իշխանությունն ու ազդեցությունը սահմանափակելու իր արշավին, ապա դա կարող է ևս մեկ անգամ հեռացնել ԱՄՆ-ին իր կարևոր դաշնակիցներից:

Չինաստանին որպես զվարճալի ժողովրդավարական երկրների դիմակայելը կարող է էմոցիոնալ պարգևատրում լինել, բայց երկարաժամկետ հեռանկարում դա անխոհեմ է: Եվրոպացիներն արդեն հիասթափված են սեպտեմբերի 11-ից հետո անվերջ պատերազմներին իրենց մասնակցությունից և զգուշանում են ռազմական միջամտության Ամերիկայի հակումից: «Նախագահ Բայդենը պետք է զգույշ լինի, որպեսզի նրանց չներքաշի ավելի մեծ գլոբալ մրցակցության մեջ, որին նրանք ոչ ցանկանում են, ոչ ի վիճակի են մասնակցել»,- ասվում է հոդվածում։