Freedom House միջազգային իրավապաշտպան կազմակերպությունը ներկայացրել է փաստահավաք զեկույց՝ «Ինչո՞ւ Լեռնային Ղարաբաղում հայեր չկան» վերնագրով։

Զեկույցը, մասնավորապես, ուսումնասիրում է Լեռնային Ղարաբաղում ապրող էթնիկ հայերի առջև ծառացած իրավիճակը՝ սկսած 2020 թվականի Երկրորդ ղարաբաղյան պատերազմից և ավարտվելով 2023 թվականի սեպտեմբերին Լեռնային Ղարաբաղի դեմ Ադրբեջանի ռազմական հարձակմամբ և դրա հետևանքներով։ Միջազգային փաստահավաք առաքելության միջոցով, որը ներառում էր հարցազրույցներ հարյուրավոր վկաների և բաց աղբյուրների հետ, վերլուծությունը նպատակ ուներ պատասխանել այն հարցին, թե ինչու 2024 թվականի մայիսի դրությամբ Լեռնային Ղարաբաղում էթնիկ հայեր չկան։

Զեկույցը փաստում է, թե ինչպես են Լեռնային Ղարաբաղում մարդիկ դիտավորյալ ենթարկվում կանոնավոր հարձակումների, ահաբեկման, տարրական իրավունքներից և համապատասխան կենսապայմաններից զրկվածության և զանգվածային տեղահանությունների։ Ապացույցները ցույց են տալիս, որ ադրբեջանական պետությունը գործել է մեթոդաբար մշակված ռազմավարությամբ՝ Լեռնային Ղարաբաղն իր էթնիկ հայ բնակչությունից, պատմական և մշակութային ներկայությունից դատարկելու համար:

Զեկույցում ներկայացված են նաև 2020 թվականի Լեռնային Ղարաբաղում 44-օրյա պատերազմի, Ադրբեջանի կողմից Արցախում 9-ամսյա շրջափակման և հումանիտար ճգնաժամի, Լեռնային Ղարաբաղում խաղաղ բնակչության հարձակումների և ահաբեկման, Ղարաբաղում ռուս խաղաղապահների առաքելության հետ կապված իրադարձությունները, էթնիկ հայերի զանգվածային տեղաշարժը Լեռնային Ղարաբաղից Հայաստան, Ղարաբաղում հայերի առկայության փաստերի ոչնչացումը, հայկական պատմամշակութային ժառանգությունը.

Փաստահավաք առաքելությունը արձանագրել է մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների, միջազգային մարդասիրական իրավունքի և միջազգային քրեական իրավունքի, ինչպես նաև միջազգային իրավունքի պարտադիր նորմերի լուրջ խախտումներ Ադրբեջանի պաշտոնյաների կողմից 2020 թվականից մինչև 2024 թվականի մայիս ընկած իրադարձությունների ընթացքում։ Կյանքի, առողջության, սննդի, ազատ տեղաշարժի, կենսամակարդակի, անձի ազատության և անվտանգության, խոշտանգումներից և այլ դաժան վերաբերմունքից ազատվելու, արդար դատաքննության իրավունքի, կրթության, սեփականության իրավունքների և մշակութային իրավունքների էական խախտումներ։

Ադրբեջանի իշխանությունների գործողությունների և հռետորաբանության վերլուծությունը՝ զուգորդված Լեռնային Ղարաբաղում էթնիկ հայերի կենսափորձի հետ, հիմնավոր հիմքեր է տալիս եզրակացնելու, որ նրանց բռնի տեղահանումը եղել է միտումնավոր: Փաստերը ցույց են տալիս, որ գոյություն ունի համակարգված երկարաժամկետ ծրագիր, որն ուղղված է Լեռնային Ղարաբաղը էթնիկ հայ բնակչությունից ազատելուն: Այս քաղաքականությունը ձեռք է բերվել կանոնավոր գործողությունների միջոցով, որոնք հանդիսանում են մարդու իրավունքների, միջազգային մարդասիրական իրավունքի և միջազգային քրեական իրավունքի կոպիտ խախտումներ։

Աստիճանաբար և մեթոդաբար ադրբեջանական պետությունը ստեղծեց կենսապայմաններ, որոնք կոչված էին կա՛մ բերելու հայ բնակչության աստիճանական ոչնչացմանը, կա՛մ անհնարին դարձնելու նրանց մնալն ու գոյատևումը: Այդ քայլից անմիջապես հետո Ադրբեջանի պաշտոնյաների պաշտոնական հայտարարությունն այն մասին, որ Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդիրը «լուծվել է» և «արդարությունը վերականգնվել է», ավելի է վկայում կանխամտածվածության մասին: Միջազգային նորմերի մշտական ​​անտեսումը և շարունակվող խախտումները, չնայած միջազգային դատապարտմանը, նույնպես վկայում են հայ բնակչությանը վերաբնակեցնելու Ադրբեջանի կառավարության միտումնավոր մտադրության մասին:

Ըստ այդմ, Ադրբեջանի փաստաթղթավորված գործողությունները համապատասխանում են էթնիկ զտումների չափանիշներին, որոնք հասկացվում են նախկին Հարավսլավիայի հակամարտության համատեքստում, որն իրականացվել է արտադատական ​​սպանությունների, խոշտանգումների, կամայական ձերբակալությունների և կալանավորումների, ինչպես նաև սննդի և կյանք փրկող դեղամիջոցների հասանելիության սահմանափակումների միջոցով: քաղաքացիական բնակչության հարկադիր տեղահանում, տեղահանում և տեղահանում, կանխամտածված ռազմական հարձակումներ կամ հարձակման սպառնալիքներ խաղաղ բնակչության և քաղաքացիական բնակավայրերի վրա և գույքի անխնա ոչնչացում:

Փաստահավաք առաքելությունը պարզել է, որ կան բավարար ապացույցներ՝ եզրակացնելու, որ այս գործողությունները, ինչպես նաև զեկույցում նշված այլ արարքները, նույնպես հանցագործություններ են՝ համաձայն Միջազգային քրեական դատարանի Հռոմի կանոնադրության, ներառյալ 7-րդ հոդվածը (մարդկության դեմ ուղղված հանցագործությունները) և հոդվածը: 8 (պատերազմական հանցագործություններ) և համահունչ են տեղահանության կամ բնակչության բռնի տեղափոխման սահմանմանը: Այս բացահայտումները և Ադրբեջանում ներպետական ​​հետապնդումների բացակայությունը ընդգծում են միջազգային իրավական վերահսկողության և հաշվետվողականության հրատապ անհրաժեշտությունը՝ առաջարկելով, որ գործը փոխանցվի ՄՔԴ՝ ապահովելու մանրակրկիտ հետաքննություն և հնարավոր քրեական հետապնդում այս սարսափելի արարքների համար պատասխանատու անձանց նկատմամբ:

Զեկույցը պատրաստվել է Մարդու իրավունքների միջազգային գործընկերության, Ժողովրդավարության զարգացման հիմնադրամի, Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի, «Իրավունքների պաշտպանություն առանց սահմանների» ՀԿ-ի, Օրենքի մշակման և պաշտպանության հիմնադրամի և իրավապաշտպան Truth Hounds կազմակերպության հետ համատեղ: