Հինգ սպառնալիք Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությանը։ Այսպիսի վերնագրով հոդված է հրապարակել գերմանական հայտնի «Դոլչե Վելե» լրատվականը։ Հայաստանը 2019 թվականն անցկացրեց նոր խորհրդարանի և կառավարության հետ միասին: DW- ն պարզել է, թե ինչու են ավելի ու ավելի շատ մարդիկ դժգոհ իշխանություններից, և արդյո՞ք սա հղի է քաղաքական մեծ դիմակայությամբ:

Լրատվականը նշում է․«Հայաստանում սիրում են բողոքել: Այստեղ բողոքում են ընդդեմ կոռուպցիայի և սահմանադրական համակարգի տապալման մեջ մեղադրվող երկրորդ նախագահի՝ Ռոբերտ Քոչարյանի ձերբակալության, ընդդեմ կանանց նկատմամբ բռնության Ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացման, Ամուլսարի ոսկու հանքի շահագործման։  Հեռուստաալիքների, տեղեկատվական կայքերի և թերթերի մեծ մասը պատրաստակամորեն աջակցում են իշխանությունների քննադատությանը։ 

Առաջին սպառնալիք․ պարտվողները ակտիվանում են

Սարգսյանը ստիպված եղավ հեռանալ ամբողջ աշխարհում որոտացող զանգվածային ցույցերի ճնշման տակ: Վարչապետը բողոքի շարժման առաջնորդն էր, ընդդիմության պատգամավոր Նիկոլ Փաշինյանը: Նա ձևավորեց կառավարություն և, արտահերթ ընտրությունների արդյունքներից հետո, ստացավ հավատարիմ խորհրդարան: Նախկին իշխանական կուսակցությունը ՝ Հանրապետականը, չկարողացավ հաղթահարել հինգ տոկոս արգելքը և գոհ է արտախորհրդարանական ընդդիմության դերից: Այժմ այն ​​նախաձեռնում է «ժողովրդական դժգոհություն», հիմնականում լրատվամիջոցներում և սոցիալական ցանցերում, ասելով, որ Փաշինյանը երկրում բռնապետություն է հաստատել, փլուզել է տնտեսությունը, կորցնում է ղարաբաղյան կարգավորման բանակցությունները։ Հանրապետականներին աջակցում է Դաշնակցություն կուսակցությունը, որը նրանց հետ էր կոալիցիայում: Տասնյակ փոքր կուսակցություններ և նորաստեղծ կազմակերպություններ, որոնք, սակայն, հեռու են Փաշինյանին ընդդիմանալու ուժերին միանալուց, միացան իշխանությունների քննադատությանը։ 

Երկրորդ սպառնալիք․ պաշտոնյաների չեն վստահում

Սա չի խանգարում, որ ներկայիս կառավարության վստահության մակարդակը տպավորիչ մնա: Gallup International- ի ուսումնասիրության համաձայն՝ վարչապետի աշխատանքը դրական է գնահատվում 83 տոկոսով, կառավարությունը ՝ 55 տոկոսով, և խորհրդարանը ՝ Հայաստանի բնակիչների 43 տոկոսը: Չնայած Նիկոլ Փաշինյանին և նրա կառավարությանը ցուցաբերած աջակցության բարձր աստիճանի, բնակչության մեծամասնությունը թերահավատորեն է վերաբերվում պետական ​​ապարատներին, որպես ամբողջություն, ասում է Փաստաբանների պալատի անդամ Դավիթ Սանդուխչյանը: Ըստ նրա, ոչ միայն հասարակ քաղաքացիները, այլև վարչապետը դժգոհ է պետական ​​ապարատի ցածր արդյունավետությունից: Նա հայտարարեց, որ վերջերս ձեռքբերումները արվել են հակասություն պետական ​​ինստիտուտների աշխատանքին, որոնք «ոչ միայն չեն նպաստում զարգացմանը, այլև դիմադրում են կառավարության նախաձեռնություններին։ Ստացվում է, որ Հայաստանում ինչ-որ տեղ բյուրոկրատիայի միջին և ստորին մակարդակներում բոյկոտվում են բարեփոխումները, չնայած դրանք պահանջարկ ունեն քաղաքացիների և շուկայի կողմից, որոնք աջակցում են կառավարությանը, բայց ոչ ձեռնտու են բյուրոկրատական շրջանակներից շատերին։ Դա բացատրում է նրանով, որ անհնար էր ամբողջ գիշեր փոխարինել բյուրոկրատական ամբողջ ապարատը, և նա շարունակում է աշխատել հին սովորությունների և նախկին սեփականատերերի ուշադրությամբ։ 

Երրորդ սպառնալիք․ սպասումների ճգնաժամ

 Ըստ քաղաքագետ Արմեն Մինասյանի, երկրորդ սցենարին նպաստում են մի շարք գործոններ: Դրանցից մեկը սպասումների ճգնաժամն է: Մարդիկ, ովքեր հույս ունեին ամեն ինչ միանգամից ձեռք բերել, մեկուկես տարի անց, իրենց խաբված են զգում: Նոր կառավարությունից ստացվող էյֆորիան աստիճանաբար ոչնչացվեց գրեթե բոլոր նախկին առաջնորդների հետապնդումներով։ 

Չորրորդ սպառնալիք․ պոպուլիզմ և ոչ կոմպետենտություն

 Մեկ այլ գործոն էլ իշխանությունների սխալներն են ՝ կապված գործի անտեղյակության, խնդրի էության, աշխատակազմի պակասի և կառավարման ցածր արդյունավետության հետ: Կառավարությունը, կարծում է Մինասյանը, համակարգվածորեն չի արձագանքում լուրջ խնդիրներին, գործում է խելամիտ և մտածված որոշումների փոխարեն ձեռնարկում է պոպուլիստական ​​միջոցառումներ: Ձերբակալություններից բացի, սա կուտակային կենսաթոշակային համակարգի տոկոսի նվազում է, հարկերի նվազում և այլն: Ըստ նրա, Փաշինյանն այժմ քիչ հնարավորություններ ունի ազդելու բնակչության շրջանում սպասելիքների ճգնաժամի և քաղաքական ընդդիմախոսների ճամբարում ընթացող գործընթացների վրա: Նա պետք է կենտրոնանա իր թիմի վրա, զբաղվի անձնակազմով և կառավարման արդյունավետությամբ։ 

Հինգերորդ սպառնալիք․ հակաքարոզչություն

Քաղաքագետ Ռուբեն Մեգրաբյանի կարծիքով, հայ հասարակության մեջ առճակատման մասին խոսելը ոչ այլ ինչ է, քան իրավիճակի խեղաթյուրում: «Նման տպավորությունը ստեղծվում է ընդհանուր առմամբ կառավարության դեմ ուղղված աղմկոտ ագրեսիվ արշավով և, մասնավորապես, նրա տարբեր քայլերի դեմ: քարոզչությունը, որը չի արհամարհում կեղծիքները կամ հանդիսատեսի անփորձ հատվածին ուղղված փաստերի կանխամտածված խեղաթյուրում, որը պարունակում է հիբրիդային պատերազմի տարրեր», - ասաց փորձագետ»:

Լրատվականը ամփոփելով հոդվածը նշում է․ «Նոր կառավարությունը նյարդայնանում է: Իշխանությունները միայն զեկուցում են: Ինքը ՝ Նիկոլ Փաշինյանը, գրեթե ամեն օր ուղիղ եթերով  պարզաբանում է իր քննադատների կողմից հնչեցված բոլոր հարցերը: Նախկինում բարձրաստիճան պաշտոնյաները կարիք չէին համարում բացատրություն տալու, ներառյալ, թե որտեղ են իրենց երեխաները հարյուրավոր միլիոնավոր դոլարներ ստացել, հյուրանոցներ և ռեստորանային ցանցեր, ընկերություններ, հեռուստաալիքներ ձեռք բերել»: