Քչերը գիտեն, որ Իլհամի և Նիկոլի բանավոր պայմանավորվածություններով փակվում է Ռուսաստանում Արցախի ներկայացուցչությունը. Մինասյան
Հայաստանում արդեն երկրորդ օրն է՝ հայհոյում են նիկոլական կուսակցության պատգամավորին, ով առաջարկել է մոռանալ, թե ով է սկսել պատերազմը, ում պատմական հայրենիքն է Արցախը, և հայացքն ուղղել ապագային՝ չմոռանալով հայտարարել տարածաշրջանից ռուսական խաղաղապահ ուժերի դուրսբերման և թուրք-ադրբեջանական տանդեմի հետ խաղաղ գոյակցության հեռանկարի մասին։ Այս մասին Սուրբ Աթոռում ՀՀ նախկին դեսպան Միքայել Մինասյանը գրում է Տելեգրամ ալիքում:
«Դատելով հայհոյանքի ծավալից՝ բոլորը վրդովված են, բայց ինչի՞ց։ Քայլող մադամը ոչ մի նոր բան չի ասել՝ դա Նիկոլի քաղաքական գիծն է, որը նա սկսել է 2.5 տարի առաջ՝ թշնամուց ստեղծելով կիրթ ու կառուցողական գործընկերոջ կերպար, իսկ պետություն ու բանակ ստեղծող գեներալների կերպարից՝ հանցագործների ու թալանչիների կերպար։ Կրկին դիտեք ԱԺ փոխնախագահ Լենա Նազարյանի հարցազրույցը, որտեղ նա պնդում է, որ կորցրածը վերադարձնելու փոխարեն պետք է ապրել խաղաղության մեջ: Իսկ թե ում հետ կամ ինչպես, նիկոլական խաղաղասերները չեն հստակեցնում՝ մտքում պահելով Թուրքիային ու Ադրբեջանին:
Մենք չնկատեցինք, բայց Արցախի կործանման սկիզբը հենց խաղաղասիրության միակողմանի քարոզչությունն էր, որն ի սկզբանե Նիկոլա-սորոսական իշխանության հիմնական գաղափարախոսությունն էր։ Կրկնեմ՝ հենց ի սկզբանե, մինչդեռ թշնամին ռմբակոծում էր Տավուշը, տիկին Էրատոն ծաղկեփունջը ձեռքին քարոզում էր խաղաղասիրություն, ինչը հանգեցրեց 5000 հայրենասերների մահվան։ Մինչ թշնամին զինվում էր Բայրաքթարերով, Նիկոլայի կինը խոսում էր փամփուշտները զարդարի վերաձուլելու մասին, Նիկոլը գնում էր Սու-30 կործանիչներ՝ հոգ չտանելով դրանց համար նախատեսված զինամթերքի մասին, և ОСА-АК-ի պես չկրակող հնություն:
Մինչ Ալիևը հայտարարում էր Սևանը և Երևանը գրավելու մասին, Նիկոլը շարունակում էր դատել առաջին Արցախյան հերոսներին՝ ալիևյան զառանցանքն անպատասխան թողնելով։
Մինչ թշնամին Սյունիքի ճանապարհներին տեղադրում է «Բարի գալուստ Ադրբեջան» ցուցանակները, նիկոլականները մարդկանց համոզում են, որ Շուշին ոչ հայկական է, իսկ Շուռնուխը ժամանակին գրավել են հենց սյունեցիները։
Մինչ Թուրքիան վաճառում է հայկական եկեղեցիները, Հայաստանի ԱԳՆ-ն հայտարարում է, որ դա չի համապատասխանում երկխոսության մթնոլորտի բարելավմանը։ Եվ չեն պարզաբանում, թե ով է պատրաստվում այդ երկխոսությունը կարգավորել։
Մենք հասել ենք այն բանին, որ Սոցապ նախարարի աթոռին նստած վաշխառուն, առանց կաշկանդվելու, ԱԺ ամբիոնից ծաղրում է անօթևան մնացած արցախցիներին՝ հայտարարելով, որ «հետպատերազմյան Արցախում ոչ մի սոցիալական և մարդասիրական խնդիր չկա»:
Նիկոլականների խնդիրները լուծված են, քանի դեռ նրանք իշխանության մեջ են։ Հենց դա է նրանց թույլ տալիս մշտապես և մեթոդաբար անտեսել հասարակության կարծիքը։
Քչերը գիտեն, որ Իլհամի և Նիկոլի բանավոր պայմանավորվածություններով փակվում է Ռուսաստանում Արցախի ներկայացուցչությունը։ Սա թշնամուն հետ հաշտեցնելու նույն քաղաքականության շարունակությունն է՝ նրան տալով մեր հաղթանակի բոլոր տարրերը՝ անվերապահորեն կատարելով նրա բոլոր պահանջները։»։
