Բլոգեր, Ռուսաստանի և Իսրայելի քաղաքացի Ալեքսանդր Լապշինն իսրայելապաղեստինյան պատերազմին անդրադարձել ու նշել, թե ինչպե՞ս կարող է Իսրայելը ոչնչացնել «ՀԱՄԱՍ» - ին: Նա մասնավորապես գրել է.

«Իսրայելի  կողմից Գազայի հատվածի ուղղությամբ մեկ շաբաթ տևած զանգվածային օդային և հրետանային հարվածներից հետո, առջևում ամենադժվարն է ՝ ահաբեկիչների ամբողջական ոչնչացման ցամաքային գործողությունը:  
Բանն այն է, որ գազան ոչ միայն խիտ քաղաքաշինություն է, այլև ահաբեկիչների փորած 50-70 կմ ստորգետնյա թունելներ ։ Այնտեղ նրանք ունեն բունկերներ, հրամանատարական կենտրոններ, զենքի և արտադրանքի պահեստներ, նույնիսկ վիրավոր զինյալների հիվանդանոց։ Օգտագործելով այս թունելները, նրանք կարող են հանկարծակի հայտնվել քաղաքի տարբեր մասերում և հարձակվել իսրայելցի զինվորականների վրա: Շատ թունելներ և բունկերներ ստեղծվել են դպրոցների, մզկիթների և հիվանդանոցների տակ, որպեսզի խաղաղ պաղեստինցիները թաքնվեն օդային հարվածներից:  

«ՀԱՄԱՍ» - ը  վրդովված Է Իսրայելի պահանջից, որպեսզի պաղեստինցիները 24 ժամվա ընթացքում լքեն քաղաքը, քանի որ, եթե դա տեղի ունենա, ապա «ՀԱՄԱՍ»-ը կկորցնի «կենդանի Վահանը»: Մինչդեռ քաղաքի բնակչության մոտավորապես մեկ երրորդը ՝ 300-400 հազար մարդ, արդեն լքել է գազան և տեղավորվել քաղաքից հարավ ՝ ՄԱԿ-ի կողմից ստեղծված վրանային ճամբարներում: 

Ինչպես կարող է Իսրայելը ոչնչացնել «ՀԱՄԱՍ» - ին քաղաքային պայմաններում և թունելների առկայության դեպքում, որտեղ պատսպարվում են տասնյակ հազարավոր գրոհայիններ: Խնդիրը շատ բարդ է և կարող է հանգեցնել հազարավոր իսրայելցի զինվորների մահվան, որոնք հաստատ կընկնեն զինյալների բազմաթիվ որոգայթների մեջ։ Կասկածից վեր է, որ իսրայելական հրամանատարությունը մեզանից լավ տեղյակ է, թե ի՞նչ է սպասվում նրանց և ինչպե՞ս նվազագույնի հասցնել կորուստները։ Ես առաջարկում եմ պարզապես ենթադրություններ անել ՝ պարզ դիտորդների մակարդակով։ 

Տասը տարի առաջ ես գտնվում էի Թաիլանդի հարավում ՝ Մալայզիայի հետ սահմանի մոտ։ Մինչ զբոսաշրջիկները հանգստանում էին արմավենիների տակ գտնվող հիանալի լողափերում, ինչով էր զբաղվում Լապշինը: Իհարկե, ես ուսումնասիրել եմ թունելները, Թաիլանդի կոմունիստների կողից կառուցված դեռ ութսունական թվականներին:  

Կային նաեւ բազմաթիվ կիլոմետրանոց թունելներ, գրեթե նման Գազային: Թաիլանդի բանակը մեծ կորուստներ ունեցավ պարտիզանների կանոնավոր հարձակումներից, որոնք հայտնվեցին թունելներից և հարձակվեցին զինվորականների վրա: Թունելները փորվել էին բավականին խորը, հաճախ մինչև 50-80 մետր գետնի տակ և դժվար է եղել օդային ռումբերով խոցել։ 
Բայց թունելներն ունեին մի քանի թույլ կողմ՝ օդափոխության և ջրի խնդիր, որը պետք է պարբերաբար դուրս մղվեր, որպեսզի թունելները չլցվեին: Պարզ ասած, առանց թունելների օդափոխության, այնտեղ բավականաչափ օդ կար, սակայն մի քանի օրվա համար, և առանց ջուր մղելու դրանք մեկ շաբաթվա ընթացքում կհեղեղվեին: Ինչ արեցին զինվորականները:  
Նրանք  ներսում գտնվող իրենց գործակալների միջոցով իմացան, թե որտեղ են գտնվում օդափոխման համակարգերը, սովորաբար դրանք թաքնված էին գյուղերում: Այնուհետեւ Թաիլանդի բանակն այնտեղ  քիմիկատներ է ներարկել, որոնք օդափոխության համակարգը ցրել է ստորգետնյա բունկերներով։  

Զուգահեռաբար նրանք գտել են շարժիչների մեծ մասը, որոնք թունելներից ջուր են դուրս մղել և ոչնչացրել դրանք։ Շուտով ողջ մնացած պարտիզանները (մեծ մասը խեղդվեց և խեղդվեց ստորգետնյա տարածքներում) սկսեցին դուրս գալ և հանձնվել: 
Գազայում իրավիճակը մի քիչ նման չէ, քանի որ այնտեղ անապատ ու չոր հող կա, ոչ մի ջուր չկա, այնտեղ կավ ու ավազ կա։ Բայց, անշուշտ, իսրայելցի զինվորականները մեզանից ավելի հիմար չեն և լուծում կգտնեն ՝ հաշվի առնելով տեղական առանձնահատկությունները», - այս մասին է գրել բլոգեր Ալեկսանդր Լապշինը տելեգրամում: