«Մինչ Հայաստանում ներքաղաքական տիրույթում շրջադարձային փոփոխություններ են շարունակվում դատական համակարգում, Ադրբեջանում Իլհամ Ալիևը փոփոխություններ է կատարել ուժային կառույցներում: Ընդ որում, դրանցից մեկով Ալիևը հեռացրել է դեռևս հոր նախագահության մեկնարկից ներքին գործերի նախարարի պաշտոնը զբաղեցնող Ռամիլ Ուսուբովին: Նա այդ պաշտոնում է 1994 թվականից: Հնարավոր կլիներ այդ փոփոխությունը բացատրել նրա տարիքով՝ 71 տարեկան, եթե չլիներ մյուս հանգամանքը: Ադրբեջանի նախագահը պաշտոնանկ է արել նաև պետական անվտանգության ծառայության ղեկավարին: Իսկ դա նշանակում է, որ Ալիևը փաթեթային փոփոխություն է կատարում ներքին իրավիճակի համար պատասխանատու ուժային կառույցներում:

Այն, որ Ադրբեջանում ներքին իրավիճակը, մեղմ ասած, լավ չէ վաղուց, նորություն չէ: Ալիևը պարբերաբար ստիպված է բորբոքել «լրտեսական կրքեր», ընդ որում, դրանք ոչ միշտ է այսպես ասած՝ հայկական հետքերի վերագրում: Բավականին բարդ է ստույգ գնահատել, թե հատկապես ինչ վտանգներ է զգում Ալիևը ներսում, կատարելով առանցքային կառույցների ղեկավարների պաշտոնանկություն, սակայն այստեղ, իհարկե, հնարավոր ռիսկերի շարքում անշուշտ պետք է դիտարկել արցախյան հարցը, հատկապես պաշտպանության նախարար Զաքիր Հասանովի՝ օրերս արած մի բավականին ուշագրավ հայտարարության ֆոնին:

Մասնավորապես, պատասխանելով լրագրողների հարցերին, նա ասել էր, որ միջազգային իրադրությունը թույլ չի տալիս պատերազմ սկսել, և նախագահ Ալիևը անում է ամեն ինչ հարցը բանակցային ճանապարհով լուծելու համար: Այլ կերպ ասած, Հասանովը հայտարարել էր, որ Ադրբեջանին թույլ չեն տալիս պատերազմել, և Ալիևը անում է ամեն ինչ, այդպիսի թույլտվություն ստանալու համար:

Մյուս կողմից, Հասանովի հայտարարությունը փաստորեն վկայում է, որ Ադրբեջանում իշխանությունը ծոծրակին զգում է հանրության, այսպես ասած, հարցը՝ ինչո՞ւ բանակի վրա միլիարդավոր դոլարներ ծախսող, անընդհատ զորավարժային մկաններ ցույց տվող Ալիևը չի անցնում գործի և չի «վերադարձնում» Ղարաբաղը, երբ ակնհայտ է, որ Հայաստանը թավշյա հեղափոխությունից հետո առավել կոշտացրել է դիրքորոշումը Արցախի հարցում: Ալիևն այդ հարցին պատասխան չունի, որովհետև ուղիղ ասել, որ ուժային կենտրոններն արգելում են, նշանակում է ասել, որ Բաքվի ռազմական ուժը ոչինչ է, եթե չունի այսպես ասած՝ ինքնուրույնություն: Միաժամանակ, դա նշանակում է նաև ասել, որ ավագ եղբայր Թուրքիան էլ ի վիճակի չէ ապահովել այդ հնարավորությունը: Մյուս կողմից, չունենալով պատերազմի հնարավորություն, Ալիևն ավելի ու ավելի է կորցնելու ուռա-ռազմահայրենասիրականությամբ Ադրբեջանի հանրությանը ենթարկեցնելու հնարավորությունը: 

Ահա, այդ իրավիճակում Ադրբեջանի նախագահը ստիպված է ուժեղացնել իր ներքին անվտանգությունը, այն էլ Վաշինգտոնում նախատեսված Մնացականյան-Մամեդյարով հանդիպումից առաջ, որտեղ, թերևս, Ադրբեջանի համար կերկարաձգվի պատերազմի արգելքը՝ լավագույն դեպքում քաղաքական «բանավոր» կարգով, իսկ վատագույն դեպքում՝ առերեսելով հրադադարի մեխանիզմների հարցին»,-գրում է թերթը։

Մանրամասները` թերթի այսօրվա համարում: